دنیای جالبی داریم . پره از حسرت. پره از نرسیدن ها. همیشه اون چیز هایی که دوست داریم برای کسایی که نمیدونن چی دارن و نمی دونیم اون چیز هایی که خودمون هم داریم برای کسای دیگه ارزوئه. هیچ وقت به اون چیز هایی که میخوایم نمیرسیم. هیچ وقت راضی نیستیم هیچ وقت هیچ چیز کامل نبوده و نخواهد بود. تو با این همه عدلت . این همه بزرگیت وقتی داشتی این دنیا رو سامان میدادی به چی فکر میکردی؟ چرا همش ازمایش ، چرا همش دوری؟ مگه تو خداااااااا نیستیییییییییی؟؟؟؟؟؟؟؟
نمیدانی خدایت کیست
و از شوق غروب بودنم هر روز
مثل یک اهنگر خسته
در و دیوار دنیا را
به تنهایی نمیسازی
و انگار هر قدم از پای عشقم دور ماندم
با خودم گفتم... خدایت کیست... خدایت کیست...
خدا رو شکر. خدا را سپاس. منت خدا را باری تعالی. اره، ممنونتم . دیدی ، شنیدی، بخشیدی، گرفتی. ولی میدونی، نشونم ندادی. به رخم نکشیدی. به خاطر همینه که رحمانی، درسته؟ به خاطر همینه که روئوفی؟ دوست دارم هرچه قدر هم که بد باشم، دوست دارم هرچه قدرم که دوری بکنم، دوست دارم هرچه قدرم که ناسپاس باشم. من یه بچم. یه گناهکارم. نه علی(ع) ام که از خوفت به لرز بیوفتم نه سجادم (ع) که سر از سجودت بر ندارم نه حسینم (ع) که جان بر کف نهم از برایت. نه عباسم (ع) که دست دهم از برای ایمانم ، نه جوادم (ع) که صبر کنم از برای بزرگی ات نه صادق (ع) ام که سر به بالای گنبنده علم سراییده باشم ، اری این منم .پست و خار و رسوا. نه توانی برای ایسادگی دارم نه زمانی برای جبران. من فقط تو را دارم در این وانفسای روزگار در این شوره زار گناه.
هر که امد بار خود را بست و رفت.
ما همان بدبخت و خوار و بی نصیب.
زآن چه حاصل ، جز دروغ و جز دروغ؟
زین چه حاصل جز فریب و جز فریب؟ >اخوان<